In 2024 nodigden we de 3 Zemstse woonzorgcentra uit om naar de processie te komen kijken.
Om organisatorische redenen (vooral vinden van begeleiders) lukte hen dit niet.

Daarom dachten we: we brengen de processie naar onze rusthuizen.

Waarom vinden we dit belangrijk?

Eerst en vooral: in onze rusthuizen zitten mensen die zelf jarenlang in onze processie meeliepen of meehielpen, of die graag kwamen kijken naar onze processie.
Nu zij in het rusthuis leven, hebben ze vaak die mogelijkheid niet meer.

Daarenboven is onze processie op de Inventaris van Immaterieel Cultureel Erfgoed geplaatst
omdat zij waardevol is, omdat we er terecht fier op mogen zijn.

Het WZC Releghem reageerde dadelijk enthousiast op ons voorstel.

En dus brachten we op 25 april 2025 met vier vrijwilligers (waaronder Sint-Hubertus jager en de koster, beiden in ornaat) de processie echt tot bij de mensen!

Eerst kregen de aanwezigen een film van de processie van 1957 te zien, het was leuk dat een paar aanwezigen mensen herkenden of zichzelf herkenden!
Vervolgens werd het parcours met bijhorende foto’s besproken en bij de foto’s van de 2 rustaltaren bracht de koster telkens een kort ingetogen lied.
Daarna legde Sint-Hubertus uit wie hij was en waar hij voor stond waarna hij ‘brood’ uitdeelde
(in dit geval paaseitjes).
Dan kwam de koster in actie: hij legde uit wat hij deed en bracht vervolgens zijn stempel aan bij degenen die dit wensten, in feite zoals tot in de 19^de eeuw razende dieren en mensen in Elewijt werden gebrandmerkt om hen te genezen van hondsdolheid.
Een kort filmpje liet de huidige binnenkant van onze Sint-Hubertuskerk zien.
En de voorstelling werd afgesloten met het filmpje van onze processie anno 2024.

De zowat 40 aanwezigen waren héél tevreden en we zijn ook volgend jaar welkom.

Op 24 juni 2025 brachten we deze voorstelling van onze processie bij WZC Ambroos.
Ook hier waren een 40-tal aanwezigen waaronder Roger De Broeck,
jarenlang medeorganisator van de processie.
Iedereen was heel geïnteresseerd en tevreden.
Één deelneemster was zelfs tot de tranen geroerd door onze voorstelling.

En ook hier zijn we volgend jaar weer welkom.